Frak angielski

W Anglii, w przeciwieństwie do tradycji kontynentalnej, zamożni ziemianie uciekali od ośrodków władzy do swoich własnych posiadłości wiejskich, w których mogli manifestować niezależność i umiłowane "angielskie swobody". Mogli tam oddawać się swoim ulubionym rozrywkom - polowaniom, jeździe konnej i pieszym wycieczkom. W mieście spędzano tylko zimę, kiedy nie można było uprawiać tych prostych sportów bez uszczerbku na zdrowiu. Londyn zimą oferował spotkania towarzyskie, bale, operę i teatr.

To zamiłowanie do życia na angielskiej wsi miało oczywiście wpływ na angielską modę, która w trzeciej ćwierci XVIII wieku rozprzestrzeniła się w niemal całej Europie.
Podstawą odmienności angielskiej mody było poszukiwanie ubiorów bardziej odpowiednich do sportowej aktywności Anglików, jak i brytyjskiego klimatu.
Angielska moda poszukiwała form bardziej odpowiednich dla tego trybu życia. Jedwabne i haftowane fraki pozostawiano tylko na oficjalne okazje, na co dzień nosząc znakomite angielskie sukna i aksamity. Wyraźnie widać wpływ ubiorów wojskowych, głównie mundurów królewskiej marynarki, w której służba była wielce prestiżowa.

Fraki angielskie miały wąski tył ze zredukowanymi fałdami i wysokie kołnierze chroniące przed wiatrem. Zamiast koronkowych żabotów i mankietów koszul stosowano muślinowe. Kamizelki szyto z gładkich lub wzorzystych tkanin (ceniono pionowe paski), czasem zdobionych haftem.