Suknia młodej szlachcianki wg ilustracji w "Wizerunku własnym człowieka poczciwego" Mikołaja Reja wyd. w Krakowie w 1558r.
;) |
Nota biograficzna. Ilustracja przedstawia nam renesansowy ogród. Część centralną zajmuje fontanna, u stóp której siedzi dziewczynka. Po jej prawej stronie widnieje postać młodzieńca, po lewej panny. Jaką osobą mogła być ta piękna młoda kobieta? Nazwijmy ją Anusieńką. Na głowie nie nosi czepca, więc nie jest mężatką. Edukację kobiet wśród szlachty traktowano dosyć swobodnie, poziom wykształcenia zależał od zdolności uczennicy i poglądów rodziców. Na pewno umiała czytać i pisać po polsku, może częściowo po łacinie. Wykształcenie obejmowało też muzykę (uważaną wtedy za przedmiot ścisły), zatem grała na jakimś instrumencie, śpiewała i tańczyła. Obowiązkowe "przedmioty" dla panny to oczywiście prowadzenie domu i gospodarstwa, zarządzanie służbą, dysponowanie zapasami, szycie i haft. Prac fizycznych w bogatszych domach panny nie wykonywały - od tego była służba, dbająca też o codzienne wygody domowników. |
||
|
|
Nota kostiumologiczna. W scenie ogrodowej, prawdopodobnie mającej miejsce w dzień świąteczny, nasza Anusieńka nosi suknię z głęboko wyciętym w kwadrat stanikiem bez rękawów, lamowanym ozdobną listwą, i sutą spódnicą z trenem. Widoczny jest kokieteryjnie rozchylony kołnierzyk koszuli i szerokie, drobno marszczone rękawy, podzielone opaskami na bufki na ramieniu i na łokciu. Mankiecik koszuli tworzy falbankę wokół dłoni. Na swobodnie upiętych włosach ma wianek, dłonią przytrzymuje fałdy spódnicy. Młodzieniec nosi popularny wtedy w Polsce strój włoski z sajanem i szubą. Może śpiewają w duecie jedną z piosenek - dialogów między panną a chłopcem jak ta: |
||
|
|
Dobranoc Ci, Anusieńku, Wszak jam Tobie, Anusieńku, Czemuż mi tak, Anusieńku, |
;) |
|
;)
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |