Suknia Szewcowej z miniatury z kodeksu Behema, 1505r.

	Nota biograficzna. Baltazar Behem, mieszczanin krakowski, był notariuszem i pisarzem miejskim. Bardzo zamożny, wpływowy i powszechnie szanowany, starał się więc ukoronować swoją karierę stanowiskiem rajcy miejskiego. Szukając poparcia postanowił sprawić radzie miejskiej Krakowa wyjątkowy prezent - w wielkim, bogato ilustrowanym kodeksie umieścić kopie wszystkich przywilejów nadanych miastu i mieszczanom, od przywileju lokacyjnego z 1257r, a także ustawy cechów krakowskich, roty przysiąg i inne dokumenty, które winny być łatwo dostępne do wglądu, a jednocześnie tym sposobem uchronić oryginały od zniszczenia. Ilustracje kodeksu są skarbnicą wiedzy o życiu mieszczan krakowskich na pocz. XVI wieku. Co więcej, widzimy ich przy pracy, wewnątrz warsztatów i sklepów, w codziennych, roboczych strojach a nie odświętnie upozowanych na dostojnych portretach.
W męskim świecie pracy i interesów pojawia się też kilka postaci intrygujących kobiet. Są i takie, które w owych warsztatach pracują, jak niewiasta w piekarni i w warsztacie stolarskim, i takie, które nie wyglądają na obciążone obowiązkami - elegantka mierząca niebieską suknię u krawca, dziewczyna przy krosienkach w sklepie z łukami i kuszami i najbardziej wyróżniająca się i najlepiej znana postać Szewcowej. O jej pozycji jako pani zamożnego domu świadczy to, że w ciągu dnia roboczego słucha opowieści wędrownego błazna (oczywiście równocześnie przędąc, gdyż całkowita bezczynność uchodziła za grzech!). Dodatkowo jej zamożność podkreśla strój.
	Nota kostiumologiczna. Szewcowa ma na sobie szmaragdowozieloną suknię, prawdopodobnie z wełnianego sukna, lamowaną ciemnym aksamitem na rękawach i przy wycięciu stanika. Suknia ta jest znakomitym przykładem mody przejściowej między gotykiem a renesansem: postać jest smukła, stan skrócony, rękawy wąskie a dekolt wycięty w "V", to elementy charakterystyczne dla gotyku. Ale wpływy renesansowe są już widoczne - spódnica jest ułożona w fałdki i doszyta do stanika a rękawy na ramionach i łokciach pęknięte i z wypustkami białej marszczonej koszuli. Zamożność stroju podkreśla też biżuteria, złoty naszyjnik z medalionem i złoty łańcuch, a także piękny "czepiec poduszkowy" również przybrany złotym obszyciem. Takie czepce pochodzenia niemieckiego były powszechne wśród krakowskich mieszczek, co wzięło się z powszechnego osadnictwa niemieckiego w miastach w zachodniej Polsce.